۱۰ خرداد ۱۴۰۲ - ۳۱ مه ۲۰۲۳
ایلنا، خبرگزاری کار ایران، می‌گوید که محافظان حسن خمینی یکی از خبرنگاران این خبرگزاری را مدتی حبس کرده و کتک زده‌اند.
بنا به آنچه ایلنا نوشته حمله محافظان به خبرنگار پس از تلاش او برای عکاسی از حسن خمینی در کنار محمد خاتمی آغاز شده است.
حسن خمینی در نامه‌ای به امین مهرآور، خبرنگار ایلنا، از این اتفاق ابراز تاسف کرده است.
روز سه‌شنبه، ۹ خرداد، مراسم یادبودی برای محمود دعایی، نماینده چند دوره مجلس شورای اسلامی و سرپرست موسسه رسانه‌ای اطلاعات برگزار شد.
شماری از چهره‌های سیاسی جمهوری اسلامی، از جمله رئیس جمهور اسبق و محمد مخبر، معاون اول رئیس جمهور کنونی در مراسم سالگرد درگذشت آقای دعایی حضور داشتند.
حسن خمینی نوه آیت‌الله روح‌الله خمینی، رهبر قبلی جمهوری اسلامی است و مسئولیت آرامگاه و موسسه نشر آثار پدربزرگش را بر عهده دارد.
محافظان شخصیت‌های سیاسی حکومت ایران از پاسدارهای سپاه حفاظت انصارالمهدی هستند. ایلنا دلیلی نیاورده که چرا این محاظفان مانع از عکاسی از آقایان خمینی و خاتمی در کنار هم شده‌اند.
ماجرا چیست؟
خبرگزاری ایلنا می‌گوید پس از آنکه محمد خاتمی وارد مراسم شد و در کنار حسن خمینی حضور یافت، امین مهرآور «به محل حضور این دو چهره برای تهیه تصویر نزدیک می‌شود که دو تن از محافظان سیدحسن خمینی از حضور وی ممانعت می‌کنند.»
بنا به آنچه ایلنا نوشته محافظان «با برخوردی تند اقدام به خارج کردن خبرنگار از مراسم کردند. پس از آن «فرد دیگری که به‌نظر می‌رسید، سرگروه تیم حفاظتی است» به دو محافظ دیگر پیوست و آنها خبرنگار را به آسانسور ویژه موسسه اطلاعات بردند و پس از توقیف موبایلش شروع به کتک زدن با مشت و لگد و «توهین‌های مکرر» به این خبرنگار کردند.
ایلنا می‌گوید در جریان کتک زدن خبرنگار «سرگروه تیم حفاظتی به وارسی تلفن همراه و چک کردن پیام‌های خصوصی خبرنگار مشغول شد.»
حسن خمینی در نامه‌ای به امین مهرآور گفته از خواندن ماجرای برخورد با امین مهرآور متاثر شده و از او عذرخواهی می‌کند.
او البته اضافه کرده: «اهل فن واقفند که مسئولیت حفاظت بر عهده حقیر نیست، ولی با این حال وظیفه من در چنین مواردی در حد خود باقی است که ان شاء الله باید بررسی کاملی درباره آن صورت پذیرد.»
او گفته این رویداد «نقش بی بدیل افکارعمومی و فضای رسانه ای در کنترل اشکالات و تقصیرها و قصورها» را نشان می‌دهد.
مطابق روایت ایلنا، محافظان حسن خمینی بدون توجه به تلاش خبرنگار برای توضیح و اثبات هویتش به عنوان خبرنگار رسمی، موبایل و کارت شناسایی او را توقیف کردند و سپس «با هماهنگی با مسئولین حراست موسسه اطلاعات، وی را برای ساعتی در کیوسک ورودی مجموعه نگه داشتند.»
بعد از آن این خبرنگار توانسته دارایی‌هایش را پس بگیرد و آزاد شده است.
ایمان شمسایی مدیرکل مطبوعات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به حسن خمینی نامه‌ای سرگشاده نوشته و خواهان رسیدگی او به موضوع شده است.
آقای شمسایی گفته «ظاهرا شدت درگیری بالا بوده» است. او گفته روایت این خبرنگار از ماجرا «بسیار دردآور است.»
در سالگرد دعایی چه گذشته؟
حضور طیف گسترده‌ای از چهره‌های سیاسی در مراسم سالگرد محمود دعایی جالب توجه است.
از سویی چهره‌های اصلاح‌طلب مانند محمد خاتمی و احمد زیدآبادی در این مراسم حاضر بودند و از سوی دیگر مقام‌های دولت محافظه‌کار حاکم و وابستگان به دفتر رهبر.
آقای خاتمی مدتی ممنوع‌التصویر بود و محدودیت‌های تردد شبیه به حصر خانگی داشت. او در جریان اعتراضات اخیر بر موضع همیشگی خود پایفشاری کرده است که نیازی به تغییرات بنیادین وجود ندارد. این موضع او برخلاف خواسته عموم معترضان و همچنین میرحسین موسوی بوده است که سال‌ها پیش به عنوان نامزد اصلی اصلاح‌طلبان در انتخابات ریاست جمهوری حاضر شد و پس از اعتراضات جنبش سبز به حبس خانگی افتاد.
احوالپرسی صمیمانه غلامعلی حداد عادل، رئیس سابق مجلس و از خویشاوندان رهبر با محمد خاتمی توجه رسانه‌های ایران را به مراسم آقای دعایی جلب کرده است.
آقای حداد عادل یکی از سخنرانان این مراسم بود.
دفتر او پس از خبرساز شدن این مراسم در اطلاعیه‌ای گفته: «عکسی که در بعضی مطبوعات و فضای مجازی منتشرشده، صرفاً بیانگر منش و رفتار اخلاقی دکتر حدادعادل است که نباید آن را تفسیر سیاسی کرد و از آن بهانه‌ای برای تسویه‌حساب‌های سیاسی ساخت.»
در این مراسم آیت‌الله عبدالله جوادی آملی، مرجع تقلید شیعه پیامی در ستایش آقای دعایی فرستاد. عباس صالحی، وزیر ارشاد دوران حسن روحانی و سرپرست کنونی موسسه اطلاعات و محمدجواد ظریف، وزیر خارجه پیشین هم سخنرانی‌هایی در ستایش آقای دعایی کردند.
آقای ظریف در این مراسم گفت: «مهمترین عامل بازدارندگی ایران در برابر مخالفین خارجی همین مردم هستند. همین توان مردمی است که می‌تواند در شرایط سخت در برابر فشار‌های خارجی مصون بدارد. من از دعایی این درس را آموختم که لازمه انقلابی بودن گریز از دیگران، دشمن انگاری و دور ریختن افراد نیست؛ بلکه جذب حداکثری است.»
خبرنگاران ایرانی آماج خشونت و سرکوب
روزنامه‌نگاران و رسانه‌های ایرانی همواره با محدودیت‌های فراوانی مواجه هستند و ایران همه ساله یکی از بزرگترین زندان‌های جهان برای روزنامه‌نگاران اعلام می‌شود.
در جریان اعتراضات اخیر بیش از ۷۰ روزنامه‌نگار بازداشت شدند.
از میان آنها محاکمه نیلوفر حامدی و الهه محمدی در این هفته به صورت غیرعلنی آغاز شده است. خانم‌ها حامدی و محمدی به واسطه تهیه گزارش درباره مهسا (ژینا) امینی از طرف دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی ایران با اتهام‌های سنگینی روبرو شده‌اند.
سرکوب روزنامه‌نگاران در جمهوری اسلامی محدود به حبس یا تعطیلی رسانه نیست و روزنامه‌نگارانی چون روح‌الله زم و یعقوب مهرنهاد اعدام شده‌اند. سعید سلطانپور و علی‌اصغر امیرانی از جمله روزنامه‌نگارانی هستند که در اولین سال‌های پس از انقلاب ۱۳۵۷ اعدام شدند.
روزنامه‌نگارانی چون زهرا کاظمی و رحمان هاتفی هم در شرایط مبهم و مشکوک به شکنجه در زندان‌های ایران جان باخته‌اند.
غلامحسین محسنی اژه‌ای، رئیس کنونی قوه قضاییه ایران، در سال ۱۳۸۳ در یک جلسه هیات نظارت بر مطبوعات به عیسی سحرخیز حمله کرد و پس از پرتاب یک قندان به سمتش، او را گاز گرفت.
ncG1vNJzZmivp6x7o67CZ5qopV%2BlsrO%2FyJqlaJmiqbakuMSsZpyiZ6e4pb6Rcaevpw%3D%3D